Over de eurocrisis en de mogelijke val van de euro

Is de euro gedoemd om stilaan te verdwijnen, en gaan we weer naar de nationale munteenheden van voorheen? Dat lijkt een vraag die alsmaar meer gesteld wordt. De politiek-economische problemen blijven anno 2015 maar aanhouden, wat een mogelijke "Grexit" (uitstap van Griekenland uit de EU) niet meer uitsluit. Ook in andere landen is er meer en meer kritiek te horen over de euro en de werking van de Europese Unie. In deze Euro-Special alvast enkele opmerkingen over een mogelijk einde van de euro.

Is de euro gedoemd?

Bij de invoering van de euro overheerste een enthousiast en optimistisch gevoel. Met de euro zou de vereniging van Europa verder doorgevoerd worden, en dan in het bijzonder op politiek en eocnomisch vlak. Er werd gesproken over een vreedzame, welvarende toekomst met een plaats voor iedere burger. De financieel-economische crisis van 2008 luidde echter een lange periode van crisis in, waarbij verschillende landen het moeilijk hadden om te voldoen aan de eisen opgelegd door de Europese Unie. Onder die landen bevonden zich vooral zuidelijke staten, zoals Portugal, Spanje en Italië.

Komt er een Grexit?

Maar het was vooral Griekenland dat in de belangstelling kwam als de zogenaamd "slechtste leerling van de Europese klas". De Europese trojka kwam in actie om de schuldenlast van Griekenland enigszins onder controle te houden. Maar in het begin van 2015 lijkt Griekenland opnieuw op weg naar grote problemen. Er wordt zelfs al luidop gesproken over een Grexit, een uitstap van het land uit de Europese Unie. Daarnaast zijn er ook in het Verenigd Koninkrijk alsmaar meer kritische geluiden te horen over de EU, en heeft men het over een mogelijke Brexit, een uitstap van Groot-Brittannië uit de Europese Unie.

Meer en meer kritiek op de EU

Naast deze mogelijke uitstappen van enkele landen uit de Europese Unie, broedt er ook van binnenuit een vorm van onbehagen dat allicht ooit eens zal exploderen. Meer en meer mensen zien de EU als een oppermachtige, bureaucratische mastodont dat hen regels oplegt zonder dat ze er iets aan te zeggen hebben. Dat ongenoegen werd al duidelijk bij de stijgende populariteit van bepaalde, nationalistisch gerichte politieke partijen, zoals in Frankrijk, Italië en Griekenland. Mogelijk kan dat ongenoegen zich in toenemende mate uiten in politieke verkiezingen, waardoor het nog wel eens zou kunnen dat de fundamenten van de EU en de euro stilaan zullen afbrokkelen.